نقش بازی در پرورش مهارت های شناختی دانش آموزان ابتدایی

بازی، فعالیتی بنیادین در رشد و نمو کودکان است که فراتر از سرگرمی، نقش حیاتی در پرورش ابعاد مختلف شخصیتی و توانمندی های آنان ایفا می کند. در سال های اخیر، توجه فزاینده ای به پتانسیل بازی به عنوان یک رویکرد آموزشی اثربخش، به ویژه در دوره حساس ابتدایی، معطوف شده است. دوره ابتدایی، زمان شکل گیری بسیاری از مهارت های پایه شناختی است که زیربنای یادگیری های پیچیده تر در آینده را فراهم می آورد. در این میان، استفاده از بازی به عنوان ابزاری برای تسهیل این فرایند، موضوع بسیاری از تحقیقات و مباحث آموزشی بوده است. این مقاله مروری با هدف بررسی و تحلیل نقش بازی در پرورش مهارت های شناختی دانش آموزان ابتدایی تدوین شده است. با مرور و ترکیب یافته های پژوهش های مرتبط، این مطالعه به دنبال تبیین چگونگی تاثیر بازی بر جنبه های مختلف شناخت کودکان از جمله حافظه، توجه، حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت است. همچنین، این مقاله به بررسی مبانی نظری زیربنایی این رویکرد، انواع بازی های موثر در آموزش ابتدایی و چالش ها و راهکارهای پیاده سازی آن در محیط های آموزشی می پردازد. نتایج مرور نشان می دهد که بازی با فراهم آوردن محیطی جذاب، انگیزشی و تعاملی، می تواند به طور موثری در تقویت توانمندی های شناختی دانش آموزان ابتدایی نقش داشته باشد و رویکردی نوین برای آموزش اثربخش در این دوره فراهم آورد. این مطالعه بر لزوم توجه بیشتر به ادغام بازی در برنامه های درسی و روش های تدریس در دوره ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، مهارت های شناختی ، آموزش ابتدایی ، علوم تربیتی.