نقدی بر سازه خودکارآمدی در مطالعه «اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر ارتقای رفتارهای پیشگیرانه بیماری کووید ۱۹ در جوانان تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهرکرد»

سردبیر محترم, مقاله ای وزین با عنوان «اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر ارتقای رفتارهای پیشگیرانه بیماری کووید ۱۹ در جوانان تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهرکرد»، در شماره سوم از دوره بیست و دوم نشریه پایش، به چاپ رسیده است که لازم دیده شد توضیحاتی درباره آن ارائه گردد. در این مقاله که یافته های مربوط به اثربخشی مداخله مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی مورد بررسی قرار گرفته است، یکی از سازه های مورد مداخله که به صورت معنی دار تغییر یافته است، سازه «خودکارآمدی» است که یک ارزیابی انتقادی در خصوص نحوه مداخله بر این سازه و نتایج حاصله ارائه می گردد. طبق نظر باندورا به نقل از باتلر و همکاران افزایش خودکارآمدی مستلزم تنظیم اهداف قابل دستیابی در کوتاه مدت و فراهم کردن فرصت تمرین لازم برای دستیابی به آنهاست. به علاوه تدوین قدم های کوتاه و پیوسته می تواند برای فرد شاخصی از پیشرفت را تعیین کند که منجر به افزایش خودکارآمدی خواهد شد. همچنین انعقاد قرارداد برای در پیش گرفتن رفتار نیز می تواند خودکارآمدی را به طور موثری افزایش دهد. با توجه به اینکه انجام چنین اقداماتی صرفا با فعالیت های آموزشی در فضای مجازی ممکن نیست، بهتر این بود توضیحات کافی درباره نحوه افزایش خودکارآمدی داده می شد...

کلیدواژه ها:

Self-efficacy ، Covid-۱۹ ، Intervention ، Health Belief Model ، خودکارآمدی ، کووید- ۱۹ ، آموزش ، مدل اعتقاد بهداشتی ، مداخله آموزشی