نقش سلسله صفاریان در احیای زبان فارسی

احیای زبان فارسی پس از ورود اسلام و سلطه زبان عربی بر ایران، یکی از تحولات فرهنگی مهم در تاریخ ایران محسوب می شود. صفاریان، به ویژه یعقوب لیث صفاری، در برابر سلطه فرهنگی عربی ایستادگی کرده و با تاکید بر استفاده از زبان فارسی، نخستین گام های احیای زبان ملی ایران را برداشتند. اگرچه در زمان آنان فارسی هنوز به صورت کامل زبان رسمی دیوانی نشد، اما این حکومت با ایجاد فضای فرهنگی و سیاسی مناسب، مسیر را برای رواج تدریجی فارسی دری هموار ساخت. اقدامات صفاریان در واقع پیش زمینه ی شکوفایی ادبیات فارسی در دوره های بعدی، به ویژه در عصر سامانیان، شد. صفاریان را باید از پیشگامان احیای زبان فارسی دانست که با سیاست های هویتی خود، نقش مهمی در حفظ و تداوم فرهنگ ایرانی ایفا کردند. بررسی این نقش، اهمیت ویژه ای در فهم ریشه های تحولات زبانی و فرهنگی ایران پس از اسلام دارد. این پژوهش در پاسخ به این سوال شکل گرفته است که: «سلسله صفاریان چه نقشی در احیای زبان فارسی ایفا کرد؟». در این راستا، فرضیه اصلی پژوهش این است که صفاریان با تکیه بر هویت ایرانی، حمایت از زبان فارسی و استفاده از آن در دربار و مکاتبات رسمی، نقشی اساسی در روند احیای زبان فارسی ایفا نمودند. روش پژوهش توصیفی–تحلیلی بوده و با اتکا بر منابع مرتبط در این زمینه روند تحولات زبانی در دوره صفاریان بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

صفاریان ، زبان فارسی ، احیای فرهنگی ، یعقوب لیث صفاری ، هویت ایرانی