بررسی ابعاد مختلف وحی از منظر قرآن کریم

وحی یکی از مهم ترین و پیچیده ترین مفاهیم دینی است که در طول تاریخ همواره مورد بحث و بررسی عالمان، مفسران و اندیشمندان قرار گرفته است. در قرآن کریم، وحی نه تنها به عنوان ابزاری برای ارتباط خداوند با پیامبران بلکه به عنوان پدیده ای گسترده در طبیعت و زندگی موجودات زنده معرفی شده است. این مفهوم در قرآن به چهار معنا به کار رفته است: اشاره پنهانی، هدایت غریزی، الهام (سروش غیبی) و وحی رسالی. وحی رسالی، که ویژه پیامبران الهی است، وسیله ای برای ابلاغ پیام الهی به انسان ها و هدایت آن ها به سوی سعادت و کمال محسوب می شود. در این مقاله تلاش شده است تا با بررسی دقیق آیات قرآن و تفاسیر معتبر، مفهوم وحی، نحوه دریافت آن توسط پیامبران و تفاوت آن با سایر تجربیات باطنی مانند الهام و رویا مورد مطالعه قرار گیرد. همچنین، به این موضوع پرداخته شده است که چگونه پیامبران الهی بدون هیچ گونه تردید و خطا، پیام الهی را دریافت کرده و به مردم ابلاغ می کردند. علاوه بر این، نقش وحی در زندگی پیامبران و ارتباط آن با مفهوم عصمت، که تضمین کننده صحت و خلوص وحی است، بررسی شده است. در نهایت، مقاله به نقد دیدگاه هایی که وحی را صرفا نوعی تجربه دینی تلقی می کنند، پرداخته و تفاوت های بنیادین آن را با الهام و ادراکات شخصی مورد تحلیل قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

وحی ، قرآن کریم ، الهام ، وحی رسالی ، تجربه دینی ، نبوت ، هدایت الهی