راهکارهای بهبود آموزش ترکیبی (حضوری و آنلاین) در نظام آموزشی سودابه شیخ زاده تکابی لیسانس ریاضی محض دانشگاه شهید چمران اهواز فوق لیسانس رشته مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی امیدیه

آموزش ترکیبی، که شامل ترکیب آموزش حضوری و آنلاین است، به عنوان رویکردی نوین در نظام های آموزشی معاصر، فرصت هایی برای ارتقای کیفیت یادگیری ارائه می دهد. این روش ضمن بهره گیری از مزایای فناوری های نوین، امکان تعامل انسانی و آموزش چهره به چهره را نیز حفظ می کند. با این حال، اجرای بهینه آن نیازمند شناسایی چالش ها و تدوین راهکارهای موثر است. این مقاله به بررسی راهکارهایی برای بهبود آموزش ترکیبی در نظام آموزشی می پردازد. نخست، بهره مندی از زیرساخت های پایدار فناوری اطلاعات، مانند اینترنت پرسرعت و پلتفرم های آموزش آنلاین، از ضرورت های اولیه محسوب می شود. دوم، آموزش معلمان و دانشجویان در استفاده بهینه از ابزارهای دیجیتال، به ویژه برای طراحی و اجرای محتوای تعاملی و جذاب، تاثیر چشمگیری در افزایش کیفیت یادگیری دارد. سوم، تامین عدالت آموزشی با فراهم سازی دسترسی برابر به ابزارهای آموزشی برای همه دانش آموزان، به ویژه در مناطق محروم، از چالش های کلیدی است که باید به آن پرداخته شود. چهارم، تدوین برنامه های درسی انعطاف پذیر و متناسب با قابلیت های آموزش ترکیبی، نقش مهمی در ایجاد انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان ایفا می کند. پنجم، ارزیابی مستمر و بازخوردگیری از معلمان و دانش آموزان به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف این روش آموزشی ضرورت دارد. همچنین، تقویت جنبه های تعامل اجتماعی و حمایت روانی دانش آموزان، با اجرای فعالیت های گروهی و ارتباط مستمر با معلمان، برای حفظ انگیزه یادگیری ضروری است. در نهایت، حمایت های سیاست گذاران آموزشی و اختصاص منابع مالی کافی، زیرساختی پایدار برای توسعه آموزش ترکیبی فراهم می کند. با اجرای این راهکارها، می توان آموزش ترکیبی را به روشی کارآمد، فراگیر و موثر در نظام آموزشی تبدیل کرد. همچنین، استفاده از فناوری های نوظهور مانند هوش مصنوعی و واقعیت افزوده می تواند به شخصی سازی فرآیند یادگیری و افزایش تعامل کمک کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، زیرساخت های فناوری ، تعامل اجتماعی ، برنامه های درسی انعطاف پذیر ، عدالت آموزشی