تحلیل و بررسی رویکردهای آموزشی برای پرورش هوش چندگانه درمدارس

در سال های اخیر، پژوهش ها و نظریه های نوین در حوزه روانشناسی و آموزش، توجه زیادی به تنوع هوش ها و استعدادهای فردی انسان ها داشته است. یکی از مهم ترین این نظریه ها، نظریه هوش چندگانه است که توسط هاوارد گاردنر در دهه ۱۹۸۰ مطرح شد. بر اساس این نظریه، انسان ها دارای انواع مختلفی از هوش ها هستند که هرکدام در زمینه های خاصی از زندگی نقش دارند و قادر به یادگیری و حل مسائل در این زمینه ها به روش های متفاوتی هستند. این نظریه، که بر پایه ی تحقیقات تجربی و مطالعات عصب شناسی بنا شده است، به نوعی انقلاب در تفکر آموزشی به شمار می آید، زیرا به جای تمرکز بر یک نوع هوش، توانایی های فردی دانش آموزان را در زمینه های مختلف ارزیابی می کند (گاردنر، ۱۹۸۳). با توجه به اینکه در سیستم های آموزشی سنتی تنها به هوش منطقی-ریاضی و زبانی توجه می شود، نظریه هوش چندگانه به طور موثر رویکردهایی را پیشنهاد می کند که می توانند در ارتقای یادگیری دانش آموزان با استعدادهای مختلف نقش مهمی ایفا کنند. از این رو، این نظریه در حوزه آموزش و پرورش اهمیت ویژه ای پیدا کرده و در بسیاری از کشورهای پیشرفته به عنوان مبنای طراحی برنامه های آموزشی قرار گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل رویکردهای آموزشی مختلف برای پرورش هوش چندگانه در مدارس است و تلاش دارد تا با بررسی تجربه های موفق در این زمینه، راهکارهایی برای بهبود فرآیند یادگیری ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

مدارس ، هدف ، یادگیری ، هوش ، معلم ، دانش آموزان