تحلیل رویکردهای آموزشی مبتنی بر تعالیم تربیتی دین اسلام

نگاهی گذرا به تغییرات و تحولات آموزش و پرورش، در طول بیش از نیم قرن گذشته، نشانگر این واقعیت است که مبحث تربیت دینی گاهی به عمد و گاهی به سهو نادیده گرفته شده یا بر اساس یافته های پژوهشی بدان پرداخته نشده است؛ لیکن تزلزل و مشکلات موجود در اعتقادات دینی دانش آموزان این عصر ایران زمین، لزوم بازنگری عمیق و مبتنی بر مطالعه را در برنامه های آموزشی الزامی می کند. هدف از تربیت دینی، حضور قرآن و سیره معصومین (ع) در متن زندگی دانش آموزان است. ماباتعلیم مسائل دینی و با روش های مطلوب و خاص می توانیم در دانش آموزان درک و شعور دینی ایجاد کنیم. اگر تلاش همه ما بر این باشد که از طریق روح حاکم بر تمامی برنامه های رسمی و غیررسمی (فوق برنامه و مکمل) تربیت، تزکیه و تادیب صورت گیرد و مفاهیم نظری به صورت رفتار دینی در آید، می توانیم ادعا کنیم که تربیت دینی تا حد زیادی تحقق پیدا کرده است. آنچه با توجه به مقتضیات زمان در تربیت دینی باید مد نظر قرار گیرد، اصلاحات در روش های تربیت دینی است. مدیریت مراکز آموزش و پرورش ما با توجه به تفاوت های فردی در دانش آموزان، اصل زیبایی شناسی و ابراز هنر را به ویژه در غنی سازی، اوقات فراغت و فوق برنامه باید لحاظ کنند و در این مسیر عمدتا به مراحل رشد کودکان و نوجوانان در گروه های سنی مختلف توجه داشته باشند و همچنین باید به اهمیت نقش خانواده در ایجاد معنویت و تربیت دینی کودکان توجه جدی شود و با ایجاد راهکارهای مختلف در خانواده ها زمینه رشد معنوی و تربیت دینی دانش آموزان را فراهم کرد.

کلیدواژه ها:

تعلیم ، تربیت ، آموزش و پرورش ، تعالیم دینی