تحلیل تاثیر یادگیری مشارکتی بر احساس تعلق و رضایت دانش آموزان در محیط مدرسه

یادگیری مشارکتی از جمله مفاهیم و سازه های مهم تربیتی است که در بسیاری از کشورهای جهان از جوانب مختلف نظیر عملکرد تحصیلی و خودپنداری، مهارت های اجتماعی و... مورد پژوهش و ارزیابی قرار گرفته اند. یادگیری مشارکتی روشی از آموزش و یادگیری است که در آن دانش آموزان در گروه های کوچک کار می کنند تا به اهداف آموزشی دست یابند؛ اهدافی که عمدتا با فعالیت های یادگیری مشخص می شود و دانش آموزان را به استدلال و مسئولیت پذیری فردی تشویق می کند و پیشرفت تحصیلی تسلط بر اطلاعات و دانش های نظری در یک زمینه معین تعریف شده می باشد. در تحلیل تاثیر یادگیری مشارکتی بر احساس تعلق و رضایت دانش آموزان در محیط مدرسه نشان می دهد که این نوع یادگیری می تواند به طور قابل توجهی بر بهبود این دو عامل تاثیرگذار باشد. یادگیری مشارکتی، که در آن دانش آموزان به صورت گروهی و تعامل پذیر به حل مسائل و انجام فعالیت های آموزشی می پردازند، به تقویت احساس تعلق و رضایت در میان دانش آموزان کمک می کند. این روش آموزشی باعث افزایش تعاملات اجتماعی، تقویت روابط بین فردی و افزایش انگیزه در یادگیری می شود، که به نوبه خود به بهبود احساس تعلق به محیط مدرسه و افزایش رضایت از فرآیند آموزشی منجر می گردد. در نتیجه، استفاده از روش های یادگیری مشارکتی می تواند به ایجاد محیط آموزشی مثبت و حمایتگر کمک کند و تجربه تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، آموزش ، یادگیری ، یادگیری مشارکتی ، کیفیت زندگی مدرسه ای ، اشتیاق به تحصیل