بررسی نقش مبانی تربیت رسمی و عمومی بر تربیت پذیری دانش آموزان در مدارس

مبانی تربیت رسمی و عمومی در نظام های آموزشی، نقش برجسته ای در شکل دهی شخصیت، اخلاق و مهارت های اجتماعی دانش آموزان ایفا می کنند. این پژوهش به بررسی تاثیرات این مبانی بر تربیت پذیری دانش آموزان در مدارس می پردازد. هدف اصلی پژوهش، تحلیل مبانی نظری تربیت رسمی و عمومی، شناسایی اصول کلیدی و سنجش اثرگذاری آن ها بر فرایند تربیتی دانش آموزان است. این مطالعه با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از روش کتابخانه ای، عوامل موثر بر تربیت پذیری دانش آموزان را شناسایی و رابطه میان تربیت رسمی و عمومی و تربیت پذیری را ارزیابی کرده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که اصول تربیت رسمی و عمومی، شامل انتقال دانش، آموزش ارزش های اجتماعی و توسعه مهارت های ارتباطی و تفکر انتقادی، می تواند در ارتقای تربیت پذیری و رشد فردی دانش آموزان تاثیر بسزایی داشته باشد. همچنین، تربیت رسمی و عمومی از طریق تقویت مسئولیت پذیری، روحیه تعاون و تعاملات اجتماعی، تربیت پذیری دانش آموزان را تسهیل کرده و آن ها را برای پذیرش ارزش های اجتماعی و اخلاقی آماده می سازد. به علاوه، این پژوهش بر اهمیت بازنگری در برنامه های درسی و بهبود روش های تدریس در راستای تحقق تربیت همه جانبه تاکید می کند. یافته های این پژوهش می تواند به عنوان راهنمایی برای سیاست گذاران آموزشی در جهت تدوین برنامه های تربیتی و توسعه روش های آموزشی اثربخش به کار رود.

کلیدواژه ها:

تربیت رسمی ، تربیت عمومی ، تربیت پذیری ، دانش آموزان ، مدارس ، نظام آموزشی ، روش های تدریس ، ارزش های اجتماعی ، آموزش