نقش آموزگار ابتدایی در ایجاد عادت های مثبت یادگیری با استفاده از تکنیک های شرطی سازی کلاسیک

مقاله حاضر به بررسی نقش آموزگار ابتدایی در ایجاد عادت های مثبت یادگیری با استفاده از تکنیک های شرطی سازی کلاسیک پرداخته است. شرطی سازی کلاسیک، یکی از اصول مهم روان شناسی یادگیری است که به وسیله آن می توان رفتارهای مطلوب را تقویت و رفتارهای نامطلوب را کاهش داد. در این مقاله، ابتدا به تبیین مبانی نظری شرطی سازی کلاسیک پرداخته شد و سپس ارتباط آن با عادت های یادگیری مثبت در دانش آموزان ابتدایی بررسی گردید. نتایج نشان می دهند که استفاده از تکنیک های شرطی سازی کلاسیک، از جمله تقویت رفتارهای مثبت از طریق پاداش، کاهش رفتارهای نامطلوب با تقویت منفی، و جفت سازی محرک های مثبت با رفتارهای آموزشی، می تواند به طور موثری عادت های یادگیری مثبت را در دانش آموزان شکل دهد. در ادامه، پیشنهادهایی برای معلمان در جهت استفاده از این تکنیک ها در کلاس های درس ارائه گردید. این مقاله بر اهمیت توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان و نیاز به تطبیق روش ها با ویژگی های آنان تاکید می کند و در نهایت بر لزوم ایجاد محیطی حمایتی و انگیزشی برای تقویت رفتارهای مثبت یادگیری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

شرطی سازی کلاسیک ، عادت های یادگیری ، آموزگار ابتدایی ، تقویت رفتار ، تکنیک های آموزشی