چگونه توانستم به دانش آموزانی که مدیریت زمان و برنامه درسی ندارند کمک کنم

در جامعه، به ویژه برای افرادی که به نوعی با آموزش و پرورش در ارتباط هستند، ضروری است که به هر نحوی که می توانند، راه هایی برای بهبود وضعیت تعلیم و تربیت و رفع مشکلات آموزشی پیدا کنند. باید عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی نسل های آینده و حال را شناسایی و بررسی نمایند. بیش از ۸۰ درصد شخصیت کودکان و نوجوانان در محیط خانواده و در کنار والدین شکل می گیرد. خانواده به عنوان اولین پایگاه آموزشی و نخستین مدرسه برای کودکان، نقش کلیدی در پیشرفت تحصیلی فرزندان و آینده سازان دارد. بنابراین، ضروری است که دلایل کمبودها و نواقص در تعاملات والدین پیگیری شود و در جهت بهبود تحصیلی فرزندان اقدام گردد. در طول سال تحصیلی اخیر، بارها در مدرسه شاهد بودم که برخی از دانش آموزان به دلایل مختلف، نسبت به سایرین دچار افت تحصیلی شده اند و در ارزیابی های کتبی و شفاهی وضعیت ضعیفی دارند. در بسیاری از موارد، مشاهده می کردم که این دانش آموزان تحت فشار تحقیر، سرزنش و تنبیه قرار می گرفتند و گاهی نیز مشکلات آن ها به دلیل مواضع نادرست والدین یا حتی خود من تشدید می شد. با توجه به این مسائل، تصمیم گرفتم با یافتن راه حل های مناسب و ابتکاری، سرنوشت آن ها را تغییر دهم. بنابراین، با مطالعه کتاب های مختلف و تحقیقات پیشین، توانستم با برگزاری جلسات موثر با والدین و اجرای روش های ارائه برنامه های درسی پیشنهادی ، برگزاری جلسات تبادل نظر بین دانش آموزان قوی و ضعیف و تهیه فرم نظارت خانواده بر پیشرفت تحصیلی فرزندان به بهبود وضعیت تحصیلی آن ها کمک کنم این اقدامات به تدریج موجب ایجاد انگیزه و علاقه مندی به درس و مدرسه در دانش آموزان شد و باعث موفقیت و شادی آن ها گردید.

کلیدواژه ها:

اقدام پژوهی ، جلسات ، والدین اثر بخش ، فرایند آموزشی ، دانش آموزان