بررسی رابطه منبع کنترل و سلامت سازمانی در پیش بینی فرسودگی معلمان شهر نطنز

منبع کنترل یکی از متغیرهایی است که به طور گسترده رابطه آن با استرس های محیط شغلی مورد بررسی قرار گرفته است و شواهد مربوط به رابطه آن با استرس تقریبا روشن است. افراد دارای منبع کنترل درونی عملکرد بهتر و رضایت شغلی بیشتری داشته و استرس شغلی کمتری را تجربه می کنند. سازمان سالم و پویا دارای جوی مطلوب و سالم بوده و موجب انگیزش و علاقمندی به کار را در کارکنان سازمان فراهم کرده و از این طریق اثربخشی سازمان را بالا می برد، از طرف دیگر وجود سازمان سالم و حمایت گر باعث اعتماد بیشتر و روحیه ی بالای آن ها می شود. فرسودگی شغلی در حقیقت آن نوع از افسردگی روانی است که با فشارهای روانی مربوط به شغل و محیط کار توام گشته است و با محرک های تنش زایی مانند داشتن بیش از حد مراجعان در یک زمان، نداشتن وقت کافی و فقدان حمایت یا قدردانی مرتبط است. فرسودگی شغلی فرایندی روانشناختی است که از الگوی درازمدت تعامل ناسالم بین فرد و محیط ناشی می شود. فرسودگی شغلی بر زندگی حرفه ای معلمین و به ویژه در سلامت عاطفی آنان تاثیر می گذارد. شواهد فراوانی وجود دارد که معلم در حوزه کاری خود استرس های زیادی را تجربه می کند که ممکن است منجر به حالت افسردگی، عملکرد ضعیف یا تغییرات در شخصیت و نگرش شود و این به نوبه خود باعث بیماری و بازنشستگی پیش از موعد می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین رابطه بین منبع کنترل و سلامت سازمانی در پیش بینی فرسودگی معلمان بود.

کلیدواژه ها:

منبع کنترل ، سلامت سازمانی ، فرسودگی شغلی ، معلمان ، استرس شغلی