آموزش مهارت های ارتباطی پایه توسط آموزگاران ابتدایی و تاثیر آن بر بهبود روابط دانش آموزان در مدرسه و خانواده

مهارت های ارتباطی پایه یکی از ارکان اصلی رشد اجتماعی، روانی و تحصیلی کودکان در سنین ابتدایی هستند. این مهارت ها شامل توانایی هایی همچون گوش دادن فعال، ابراز احساسات، حل تعارضات و برقراری ارتباط موثر با دیگران می باشند که نقش مهمی در شکل گیری روابط اجتماعی سالم و کاهش مشکلات رفتاری در مدرسه دارند. تحقیقات مختلف نشان می دهند که آموزش این مهارت ها نه تنها به بهبود تعاملات اجتماعی در مدرسه و خانواده کمک می کند، بلکه باعث افزایش اعتماد به نفس، کاهش اضطراب اجتماعی و تقویت سلامت روانی کودکان می شود. همچنین، کودکانی که مهارت های ارتباطی خود را از سنین پایین می آموزند، قادر به برقراری روابط موثرتر با همسالان، معلمان و والدین هستند و در مواجهه با چالش های اجتماعی و تحصیلی، راحت تر و موفق تر عمل می کنند. پژوهش ها همچنین بر اهمیت همکاری میان مدارس و والدین در تقویت این مهارت ها تاکید دارند. والدین با برقراری ارتباط موثر در خانه و حمایت از فرآیند آموزشی مدرسه، می توانند به تقویت مهارت های ارتباطی فرزندان خود کمک کنند و در نتیجه روابط خانوادگی و اجتماعی کودکان بهبود یابد. همچنین، اجرای برنامه های آموزشی منظم و متمرکز بر مهارت های ارتباطی در مدارس ابتدایی می تواند به کاهش مشکلات رفتاری و بهبود رفتار اجتماعی دانش آموزان کمک کند. با توجه به تاثیرات مثبت و بلندمدت آموزش مهارت های ارتباطی، پیشنهاد می شود که این مهارت ها به طور رسمی در برنامه های آموزشی مدارس ابتدایی گنجانده شوند تا از سنین پایین پایه های این مهارت ها تقویت شده و کودکان بتوانند در آینده به افراد موثر و دارای روابط سالم اجتماعی تبدیل شوند.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، روابط اجتماعی ، آموزش ابتدایی ، سلامت روانی ، تعاملات موثر