سیاست گذاری، برنامه ریزی و مدیریت امور تربیتی در دبستان ها با محوریت هویت و امید

در دنیای امروز، هویت و امید به عنوان دو عنصر کلیدی در فرآیندهای تربیتی و آموزشی شناخته می شوند. هویت، به عنوان یک مفهوم چندبعدی، نه تنها به فردیت و ویژگی های شخصی افراد اشاره دارد، بلکه به ارتباطات اجتماعی و فرهنگی آن ها نیز مرتبط است، مسئله موردبررسی در این پژوهش، بررسی سیاست گذاری، برنامه ریزی و مدیریت امور تربیتی با محوریت هویت و امید بود. روش تحقیق این پژوهش کیفی-مروری، بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس روش جمع آوری و گزارش اطلاعات، توصیفی-کتابخانه ای بود و روش تحلیل محتوایی برای تفسیر داده ها استفاده شد، یافته های این پژوهش نشان می دهند که هویت مثبت و احساس امید به عنوان عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان عمل می کنند و توجه به این دو عنصر در طراحی و اجرای برنامه های آموزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برنامه های آموزشی که به تقویت هویت و امید توجه دارند، می توانند به بهبود کیفیت آموزش وپرورش کمک کنند. این برنامه ها شامل فعالیت های گروهی، مشاوره و آموزش مهارت های اجتماعی هستند که به تقویت احساس تعلق و هویت مثبت در دانش آموزان کمک می کنند. همچنین، رویکردهای مدیریتی که به تقویت هویت و امید توجه دارند، می توانند به ایجاد محیط های آموزشی حمایتی و انگیزشی کمک کنند. با استناد به یافته های پژوهش، مجموعه اقدامات زیر به منظور تقویت فرایند سیاست گذاری، برنامه ریزی و مدیریت امور تربیتی با محوریت هویت و امید پیشنهاد می گردد: طراحی و اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر هویت و امید، ایجاد محیط های آموزشی حمایتی، آموزش مهارت های اجتماعی و عاطفی، تحقیقات عمیق تر درزمینه ارتباط بین هویت، امید و عوامل دیگر موثر بر موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان، آموزش معلمان و مشاوران و توسعه سیاست های آموزشی

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری ، برنامه ریزی ، تغییر و تحول ، مدیریت امور تربیتی ، هویت ، امید