احساس حقارت در دانش آموز (مطالعه ای مبتنی بر اقدام پژوهی)

یکی از مهمترین ویژگی هایی که یک معلم باید داشته باشد، شناخت دانش آموزان است. زیرا شناخت دانش آموزان موجب می شود تا با روحیات و عواطف آنان آشنا شده و در مسیر پیشرفت و تعالی آنان اگر مانعی وجود دارد، برداشته شود؛ چرا که دلایل و عوامل زیادی وجود دارد که باعث می شود دانش آموز از ادامه ی مسیر تحصیل بازبماند و پیامدهای ناخوشایندی در زندگی وی به وجود آورد که تا سالیان طولانی ادامه داشته باشد. در این پژوهش که به روش اقدام پژوهی انجام گرفته است، درباره ی دانش آموزی است که در یکی از مدارس استان سیستان و بلوچستان (شهرستان زاهدان) مشغول به تحصیل است و عواملی مانند فقر و تنگدستی، فقدان پدر و کار کردن مادر در منزل مردم، باعث آسیب به شخصیت وی شده است و احساس حقارت در او به وجود آورده است. اقدام پژوهان پس از شناسایی دانش آموز مورد نظر با ارائه راهکارهایی: برقراری ارتباط عاطفی با دانش آموز، تقویت ایجاد باارزش بودن، پرورش عزت نفس و تشویق دانش آموز به اموری که توانایی دارد. عدم تحقیر شخصیت دانش آموز، پرهیز از انتقاد نابجا، دادن مسئولیتهایی در حد تواناییهای او، صحبت درباره ی زندگی افرادی که با وجود فقر یا نداشتن پدر و مادر و نقص عضو به رتبه های بالایی دست یافته اند. سعی در تغییر وضع موجود و حل مساله نمودند. نتایج پژوهش نشان می دهد که راهکارهای به کار گرفته شده در شخصیت این دانش آموز تغییرات مثبتی به وجود آورده است.

کلیدواژه ها:

احساس حقارت ، دانش آموز ، اصلاح رفتار ، اقدام پژوهی