بررسی اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر بازی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر بازی بر فرایند یادگیری دانش آموزان است. روش تدریس مبتنی بر بازی به عنوان رویکردی نوین در آموزش، با بهره گیری از عناصر جذاب بازی، سعی در افزایش انگیزه، مشارکت فعال و در نهایت بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با مروری بر مطالعات و شواهد موجود، به بررسی ابعاد مختلف اثر بخشی این روش پرداخته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که روش تدریس مبتنی بر بازی می تواند تاثیرات مثبتی بر افزایش انگیزش درونی و بیرونی دانش آموزان نسبت به یادگیری، بهبود سطح مشارکت و همکاری آن ها در فعالیت های کلاسی و افزایش درک عمیق تر مفاهیم و مهارت های حل مسئله داشته باشد. همچنین، این روش می تواند محیط یادگیری را به فضایی شاداب تر و کمتر استرس زا تبدیل کند که این امر خود به کاهش اضطراب تحصیلی و افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان کمک می کند. با این حال، اثر بخشی کامل این روش به عوامل متعددی از جمله طراحی مناسب بازی، تناسب آن با محتوای آموزشی و گروه سنی دانش آموزان، نحوه اجرای معلم و همچنین زیرساخت ها و منابع آموزشی موجود بستگی دارد. در نتیجه گیری، تاکید می شود که روش تدریس مبتنی بر بازی یک ابزار قدرتمند در دست معلمان است که با استفاده صحیح و برنامه ریزی شده، می تواند به ارتقاء کیفیت فرآیند یاددهی-یادگیری منجر شود و زمینه را برای پرورش دانش آموزانی خلاق، پویا و علاقه مند به دانش فراهم آورد. این پژوهش می تواند راهنمایی برای معلمان، برنامه ریزان درسی و پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت باشد تا با درک عمیق تر قابلیت های این روش، گام های موثرتری در جهت بهبود نظام آموزشی بردارند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، بازی ، روش تدریس.