تاثیر رفتارهای حمایت گرایانه معلم بر احساس امنیت روانی دانش آموز

رفتارهای حمایت گرایانه معلم نقشی اساسی در شکل گیری احساس امنیت روانی دانش آموز ایفا می کنند. زمانی که معلم با همدلی، احترام و پذیرش به دانش آموز نگاه می کند، فضایی در کلاس ایجاد می شود که در آن دانش آموزان بدون ترس از قضاوت یا تحقیر، خود واقعی شان را ابراز می کنند. این رفتارها باعث تقویت اعتمادبه نفس، کاهش اضطراب و ایجاد حس ارزشمندی در دانش آموز می شود. حمایت روانی معلم نه تنها به عنوان پشتیبان درسی، بلکه به عنوان یک الگوی رفتاری و عاطفی عمل می کند. حضور معلمی که شنوا، صبور و درک کننده باشد، مهم ترین پشتوانه روانی برای دانش آموزانی است که ممکن است در محیط خانواده یا اجتماع احساس امنیت نکنند. در این فضای حمایتی، فرصت تجربه شکست بدون ترس، تمرین مهارت های اجتماعی، و پذیرش تفاوت ها فراهم می شود. بنابراین، رابطه انسانی و حمایتگر میان معلم و دانش آموز، بستری موثر برای سلامت روانی در محیط مدرسه ایجاد می کند.از سوی دیگر، امنیت روانی پایه ای برای رشد شناختی، هیجانی و رفتاری دانش آموزان است و فقدان آن می تواند منجر به گوشه گیری، اضطراب، پرخاشگری یا افت تحصیلی شود. رفتارهای کوچک اما مداوم مانند لبخند، توجه به احساسات دانش آموز، دادن بازخورد مثبت، و احترام به شخصیت فردی، می تواند تفاوت های بزرگی در ادراک امنیت روانی ایجاد کند. معلمانی که حضور موثر، نگاه مشوق و حمایت بی قید و شرط دارند، به دانش آموزان احساس آرامش و اطمینان از پذیرفته شدن می دهند. این احساس، دانش آموز را برای مشارکت فعال در فرآیند یادگیری آماده می کند و مانع فرار روانی او از محیط مدرسه می شود. ایجاد چنین فضایی نه به امکانات خاص، بلکه به نگرش انسانی و مهارت های ارتباطی معلم وابسته است. به همین دلیل، آموزش معلمان برای توسعه رفتارهای حمایت گرایانه، یک ضرورت اساسی برای پیشبرد اهداف تربیتی و روان شناختی در مدرسه است.

کلیدواژه ها:

رفتار حمایتگرانه معلم ، امنیت روانی ، دانش آموز