تحلیلی نشانه _ پدیدارشناختی از داستان های کو تاه جنگ نوشته زنان

: مقاله حاضر بازنمایی نگاه نویسندگان زن به پدیده جنگ در گزیده داستان های کوتاه معاصر ایران است. انتخاب هفتاد داستان کوتاه، از میان ۲۶۲ داستان، که درطی چهار دهه در کتب و نشریات چاپ شده اند، مجالی فراهم می کند تا با استفاده از روشی نظری (حاصل آمیختگی اندیشه های پدیدارشناسی و نشانه شناسی) بتوان تحلیلی جامع در این باره عرضه کرد. نویسنده قصد دارد، با معرفی روش نشانه پدیدارشناختی، فارغ از پیش فرض ها و فضای حاکم بر فضای سیاسی اجتماعی این دوران، داستان ها را به مثابه پدیده (متن) بکاود و اجازه دهد متن چون «پدیداری» خود را بر خواننده عیان سازد. در این مقاله، ضمن تدقیق در نگاه وجودی و هستی شناسانه زنان به موضوع سراسر خشونت بار جنگ، درون مایه های روایت آنان از جنگ و میزان تاثیرپذیری شان و همچنین ساختار داستانی و زبان و لحن داستان ها در نظام نشانه ای این دوران تحلیل می شود. بی شک، زنان با تاثیرپذیرفتن از جامعه و فرهنگ حاکم بر زمانه خود، جهان شناسی ویژه شان را در این داستان ها نمایان و لایه های پنهان و آشکار هویت زن ایرانی را در این روایتگری افشا می کنند. نگاه ویژه زنان به مقولات بنیادینی چون معنای زندگی و عشق و مرگ در این داستان ها تامل برانگیز است. تدقیق جهان شناسی زنان و یافتن درون مایه های مشترک، الگوها و بن مایه های روایت، نظام نشانه ای داستان ها در ساختار و زبان نکات درخور توجه این مقاله است و تعامل وجودی زن ایرانی را با رویداد جنگ در آن دوره خاص نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

داستان کوتاه ، زن ، جنگ ، پدیدارشناسی ، نشانه شناسی ، متن