تغییرات رژیم در نظام های اجتماعی-اکولوژیک: از بحران تا تاب آوری

تغییرات رژیم در نظام های اجتماعی-اکولوژیک (SES) به عنوان تغییرات عمده و ناگهانی در ساختار و عملکرد این سیستم های به هم پیوسته تعریف می شوند که می توانند پیامدهای عمیقی برای خدمات اکوسیستمی و بهزیستی انسانی داشته باشند. این تغییرات ناشی از تعاملات پیچیده بین عوامل مختلف، از جمله فشارهای محیطی و هنجارهای اجتماعی است. حلقه های بازخورد در این فرآیند نقش حیاتی دارند و می توانند به تثبیت یا بی ثباتی سیستم کمک کنند. نقاط بحرانی، آستانه هایی هستند که عبور از آن ها منجر به تغییر به یک رژیم جدید می شود و شناسایی سیگنال های هشدار اولیه برای مدیریت پیشگیرانه ضروری است. تغییرات رژیم می توانند در مقیاس های فضایی و زمانی مختلف، از اکوسیستم های محلی تا بیوم های جهانی و از اختلالات کوتاه مدت تا روندهای بلندمدت اتفاق بیفتند. این تغییرات معمولا ناشی از ترکیبی از فشارهای تدریجی مانند تغییرات اقلیمی، آلودگی یا تخریب زیستگاه و شوک های ناگهانی، ازجمله مخاطرات طبیعی یا رویدادهای قابل توجه انسانی هستند. درک فرآیندهای در پس این تغییرات برای توسعه راهبردهای مدیریت موثر و افزایش تاب آوری ضروری است. با شناسایی عوامل، فرآیندها و پیامدهای این تغییرات، محققان و سیاست گذاران می توانند برای پیشگیری از تغییرات ناخواسته و ترویج استفاده پایدار از منابع طبیعی کار کنند. این مطالعه بر اهمیت رویکردهای یکپارچه تاکید دارد که ابعاد اجتماعی و اکولوژیک را در نظر می گیرد تا تاب آوری نظام های اجتماعی-اکولوژیک را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

پویایی های اکولوژیکی ، حالت های پایدار جایگزین ، سیگنال های هشدار اولیه ، نقاط بحرانی ، حلقه های بازخورد