بررسی رابطه بین انواع سبک های رهبری با میزان تفکر استراتژیک در مدیران سازمان های دولتی

در دنیای پویای امروز، تفکر استراتژیک به عنوان یک توانمندی حیاتی برای مدیران سازمان های دولتی شناخته می شود که امکان پیش بینی تحولات، تحلیل محیط و تصمیم گیری هوشمندانه در شرایط پیچیده را فراهم می سازد. در این میان، سبک رهبری مدیران نقش تعیین کننده ای در تقویت یا تضعیف این توانمندی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین انواع سبک های رهبری و میزان تفکر استراتژیک در مدیران سازمان های دولتی انجام شده و تلاش دارد با رویکردی تحلیلی-توصیفی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای، به تبیین این رابطه بپردازد. نتایج مطالعه حاکی از آن است که سبک های رهبری تحولی، مشارکتی و حمایتی بیش ترین تاثیر مثبت را بر مولفه های تفکر استراتژیک نظیر آینده نگری، تحلیل محیطی، و تصمیم گیری راهبردی دارند، در حالی که سبک های اقتدارگرا و تراکنشی به طور نسبی مانع بروز تفکر راهبردی در سطوح مدیریتی می شوند. مقاله حاضر با تحلیل یافته های پژوهش های داخلی و بین المللی و بررسی بسترهای ساختاری سازمان های دولتی ایران، بر ضرورت تحول در سبک های رهبری، ارتقاء ظرفیت های فکری مدیران، و توسعه زیرساخت های یادگیری سازمانی تاکید دارد. در پایان نیز پیشنهاداتی کاربردی برای سیاست گذاران و مدیران در راستای نهادینه سازی تفکر استراتژیک در سازمان های دولتی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سبک های رهبری ، تفکر استراتژیک ، رهبری تحولی ، سازمان های دولتی ، آینده نگری ، تصمیم گیری راهبردی