تاثیر تمرینات تعادلی بر بهبود توجه و تمرکز دانش آموزان با اختلال نقص توجه (ADHD) در محیط های آموزشی ابتدایی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات رشدی-عصبی در کودکان است که بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و هیجانی آنان تاثیر می گذارد. تمرکز ناکافی، تکانشگری و بی قراری از جمله شاخص های اصلی این اختلال اند که چالش های متعددی در محیط های آموزشی ایجاد می کنند. در دهه های اخیر، رویکردهای جایگزین و مکمل درمانی مانند تمرینات تعادلی و حرکتی، به عنوان ابزارهایی برای بهبود عملکرد شناختی کودکان با ADHD مورد توجه قرار گرفته اند. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش تمرینات تعادلی در بهبود توجه و تمرکز دانش آموزان مبتلا به ADHD در مقطع ابتدایی تدوین شده است.مطالعات نشان می دهد تمرینات تعادلی با تحریک سیستم وستیبولار و یکپارچه سازی حسی، می توانند فعالیت های نورونی مربوط به توجه را تقویت کرده و منجر به بهبود عملکرد شناختی، از جمله تمرکز، حافظه کاری و خودتنظیمی شوند. همچنین اجرای منظم این تمرینات در محیط های آموزشی می تواند علاوه بر ارتقاء توانایی تمرکز، به کاهش رفتارهای مخرب و افزایش تعامل اجتماعی مثبت در کلاس درس کمک کند. با وجود یافته های امیدوارکننده، محدودیت هایی از جمله تنوع در نوع تمرینات، تفاوت های فردی دانش آموزان و کمبود مطالعات طولی، نیاز به پژوهش های گسترده تر را ضروری می سازد.این مقاله با جمع بندی نتایج پژوهش های بین المللی، بر اهمیت گنجاندن فعالیت های حرکتی هدفمند و تعادلی در برنامه های آموزشی مدارس ابتدایی به ویژه برای کودکان با نیازهای ویژه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) ، تمرینات تعادلی ، توجه ، تمرکز ، آموزش ابتدایی ، مداخلات غیر دارویی ، یکپارچگی حسی