تاثیر آموزش مبتنی بر حرکت بر بهبود عملکرد محاسباتی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی

هدف این مقاله بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر حرکت بر بهبود عملکرد محاسباتی در دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ریاضی است. ناتوانی یادگیری ریاضی یکی از اختلالات ویژه یادگیری است که منجر به دشواری در درک مفاهیم عددی، انجام عملیات محاسباتی و حل مسئله می شود. در سال های اخیر، پژوهشگران رویکردهای نوینی از جمله استفاده از حرکت و فعالیت های بدنی هدفمند را در آموزش ریاضی بررسی کرده اند. در این مقاله، با استفاده از روش تحلیلی–توصیفی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای، یافته های پژوهش های معتبر داخلی و خارجی تحلیل و دسته بندی شده اند. نتایج حاکی از آن است که آموزش های مبتنی بر حرکت از طریق افزایش مشارکت فعال، تحریک حافظه حرکتی، تقویت درک فضایی و ایجاد تعامل چندحسی می توانند باعث بهبود در عملکرد محاسباتی دانش آموزان با اختلال یادگیری ریاضی شوند. همچنین استفاده از بازی های حرکتی، تمرینات هماهنگی چشم و دست و آموزش مفاهیم عددی همراه با حرکت به ویژه در مقاطع ابتدایی، اثربخشی بیشتری دارد. یافته ها نشان می دهد که آموزش های حرکتی علاوه بر کاهش اضطراب ریاضی، اعتمادبه نفس تحصیلی دانش آموزان را نیز افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی یادگیری ریاضی ، آموزش مبتنی بر حرکت ، عملکرد محاسباتی ، بازی های حرکتی