تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودتعیین گری (Self-Determination Theory) بر انگیزه درونی دانش آموزان در یادگیری مفاهیم هندسه مقطع متوسطه

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودتعیین گری (Self-Determination Theory, SDT) بر انگیزه درونی دانش آموزان در یادگیری مفاهیم هندسه در مقطع متوسطه بود. نظریه خودتعیین گری بر سه نیاز روان شناختی بنیادین، یعنی خودمختاری، شایستگی، و ارتباط، تاکید دارد که ارضای آن ها می تواند انگیزه درونی را تقویت کند. این مطالعه با استفاده از طرح شبه تجربی و با مشارکت دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد. گروه آزمایش تحت آموزش مبتنی بر SDT قرار گرفتند که شامل فعالیت هایی مانند حل مسائل گروهی، پروژه های خلاقانه، و ارائه بازخوردهای سازنده بود، در حالی که گروه کنترل با روش های سنتی آموزش دیدند. انگیزه درونی دانش آموزان با استفاده از ابزارهای استاندارد سنجش انگیزه ارزیابی شد. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر SDT به طور معنی داری انگیزه درونی دانش آموزان را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد. به طور خاص، ارضای نیازهای خودمختاری، شایستگی، و ارتباط در گروه آزمایش به بهبود نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری هندسه و افزایش مشارکت فعال آن ها منجر شد. تحلیل ها نشان داد که فعالیت هایی که خودمختاری را تقویت می کنند، مانند انتخاب روش های حل مسئله، و فعالیت های گروهی که حس ارتباط را افزایش می دهند، نقش کلیدی در این بهبود داشتند. این یافته ها حاکی از آن است که آموزش مبتنی بر SDT می تواند به عنوان یک رویکرد موثر برای افزایش انگیزه درونی در یادگیری مفاهیم پیچیده هندسه مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی از این رویکرد برای طراحی محیط های یادگیری استفاده کنند که نیازهای روان شناختی دانش آموزان را هدف قرار می دهند. همچنین، پژوهش های آینده می توانند تاثیر این رویکرد را در سایر حوزه های ریاضیات یا گروه های سنی مختلف بررسی کنند تا اثربخشی آن در زمینه های گسترده تر تایید شود.

کلیدواژه ها:

نظریه خودتعیین گری ، انگیزه درونی ، آموزش هندسه ، نیازهای بنیادین ، یادگیری متوسطه