تجربه زیسته مربیان پرورشی از شیوه های تربیت دینی دانش آموزان مدارس یکی از مجتمع های آموزشی غیرانتفاعی یزد

در تحقیق حاضر موضوع تجربه زیسته مربیان پرورشی از شیوه های تربیت دینی دانش آموزان به شیوه پدیدارشناسی کلایزی و با استفاده از مصاحبه از مربیان پرورشی مدارس یکی از مجتمع های غیر انتفاعی یزد انجام پذیرفته است. جامعه تحقیق شامل کلیه مربیان پرورشی مدارس آن مجتمع می شود و مشارکت کنندگان تحقیق به طور هدفمند انتخاب شدند که شامل ۱۶ مربی پرورشی می شد. پس از اجرای مصاحبه نیمه ساختاریافته با آنها و اشباع داده تعداد مشارکت کنندگان به ۷ تقلیل یافت و داده های بدست آمده به روش پدیدارشناسی تحلیل و تفسیر شد. در این مصاحبه ها ۴ مضمون اصلی مداخله بر اساس عملگرایی، مسئولیت پذیری، انگیزش مندی و تعامل و دیگری پذیری بوده است و ۱۳ زیر مضمون بدست آمد. عمده پاسخها محوریت عملگرایانه و اجتماعی داشتند که مهمترین آنها احساس مسئولیت، انگیزه و فرایند تعامل بود. در این نگرش مربی با رابطه ای محبت آمیز و ایجاد صمیمیت می تواند به عنوان یک انگیزش و جاذبه در شیوه تربیت دینی تسهیلگر باشد. ارتباط میان مدرسه و محیط خارج از مدرسه مانند خانواده و فضای مجازی نیز اصل دیگری برای تقویت تربیت دینی نام برده شده است. در این زمینه بحث درباره عوامل سیاسی از جمله مباحثی است که مطرح و تاکید نشده است.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، تجربه زیسته ، مربیان پرورشی ، فطرت جویی ، آموزش و پرورش