نقش فناوری های هوش مصنوعی در تسهیل تعاملات اجتماعی در آموزش ابتدایی

هدف از این مقاله مروری، بررسی نقش و پتانسیل فناوری های هوش مصنوعی (AI) در تسهیل و تقویت تعاملات اجتماعی میان دانش آموزان در مقطع آموزش ابتدایی است. آموزش ابتدایی به عنوان پایه و اساس یادگیری و رشد اجتماعی کودکان، اهمیت ویژه ای دارد. در این دوره، دانش آموزان علاوه بر کسب دانش آکادمیک، مهارت های حیاتی اجتماعی مانند همکاری، همدلی، ارتباط موثر و حل تعارض را نیز می آموزند. فناوری های هوش مصنوعی، با توجه به پیشرفت های اخیر خود پتانسیل قابل توجهی برای ایجاد محیط های یادگیری تعاملی تر و شخصی سازی شده ارائه می دهند. این مقاله به بررسی چگونگی ادغام ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، مانند سیستم های آموزشی هوشمند، بازی های آموزشی تطبیقی، ربات های اجتماعی و پلتفرم های یادگیری مشارکتی، در کلاس های درس ابتدایی می پردازد. تمرکز اصلی بر این است که چگونه این فناوری ها می توانند به طراحی فعالیت هایی کمک کنند که دانش آموزان را به تعامل بیشتر با همسالان و معلمان تشویق کرده و فرصت هایی برای تمرین مهارت های اجتماعی در زمینه های مختلف فراهم آورند. همچنین، چالش ها و ملاحظات اخلاقی مربوط به استفاده از هوش مصنوعی در این زمینه، از جمله مسائل مربوط به حفظ حریم خصوصی، عدالت دسترسی و نقش معلم، مورد بحث قرار می گیرند. از طریق مرور ادبیات موجود، این مقاله در پی ارائه یک چارچوب نظری و عملی برای درک بهتر پتانسیل هوش مصنوعی در بهبود جنبه های اجتماعی یادگیری در سال های اولیه مدرسه است. نتایج این بررسی می تواند رهنمودهایی برای معلمان، سیاست گذاران و توسعه دهندگان فناوری در جهت بهره گیری موثر و مسئولانه از هوش مصنوعی برای پرورش نه تنها توانمندی های شناختی، بلکه شایستگی های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی ارائه دهد. در نهایت، این مقاله بر این ایده تاکید دارد که هوش مصنوعی باید به عنوان ابزاری کمکی برای تقویت فرآیندهای انسانی در آموزش مورد استفاده قرار گیرد، نه جایگزینی برای تعاملات اجتماعی بنیادین.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش ابتدایی ، تعاملات اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، سیستم های آموزشی هوشمند.