نقش سامانه های بازخورد هوشمند در بهبود تعاملات اجتماعی بین معلم و دانش آموز

هدف این مقاله مروری، بررسی نقش و اهمیت سامانه های بازخورد هوشمند در بهبود کیفیت و اثربخشی تعاملات اجتماعی میان معلم و دانش آموز در محیط های آموزشی است. با ظهور و گسترش فناوری های هوش مصنوعی، ابزارهای نوینی برای ارائه بازخوردهای فردی سازی شده و به موقع به دانش آموزان فراهم شده که پتانسیل تغییر پویایی های ارتباطی سنتی در کلاس درس را دارند. این سامانه ها می توانند بر جنبه های مختلف تعاملات اجتماعی، از جمله ارتباطات کلامی و غیرکلامی، اعتماد متقابل، همدلی و حمایت عاطفی تاثیرگذار باشند. این مطالعه ابتدا به مرور مبانی نظری مربوط به تعاملات اجتماعی در آموزش، ماهیت سامانه های بازخورد هوشمند و نحوه عملکرد آن ها می پردازد. در ادامه، چگونگی تاثیرگذاری این سامانه ها بر تعاملات اجتماعی میان دو رکن اصلی فرایند یاددهی–یادگیری، یعنی معلم و دانش آموز، تحلیل می شود. بخش کاربردی مقاله به بررسی مصادیق عملی، مزایا و چالش های استفاده از سامانه های بازخورد هوشمند در بهبود این تعاملات اختصاص دارد. نتایج مرور نشان می دهد که در حالی که سامانه های بازخورد هوشمند می توانند با فراهم کردن داده های دقیق و به موقع، زمان معلم را برای تمرکز بر ابعاد انسانی و عاطفی تعاملات آزاد کنند، طراحی و پیاده سازی نادرست آن ها ممکن است به کاهش ارتباطات چهره به چهره و تضعیف برخی جنبه های رابطه معلم–دانش آموز منجر شود. در نهایت، مقاله توصیه هایی علمی و عملی برای معلمان و دست اندرکاران نظام آموزشی به منظور بهره برداری موثر از پتانسیل این سامانه ها در جهت تقویت تعاملات اجتماعی سالم و سازنده ارائه می دهد. این توصیه ها شامل آموزش معلمان، انتخاب ابزارهای مناسب و تاکید بر حفظ نقش محوری معلم در شکل دهی ارتباطات انسانی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، سامانه های بازخورد هوشمند ، تعامل معلم-دانش آموز ، یادگیری فردی سازی شده.