چگونه توانستم کمرویی دانش آموزم (مریم) را بهبود ببخشم

هدف از پژوهش حاضر کمک به کاهش اختلال کمرویی مریم دانش آموز کلاس پایه هفتم با بهره گیری از روش های علمی، کارآمد و قابل اجرا در محیط مدرسه است. بر اساس علم روانشناسی، کمرویی، احساس ترس یا ناراحتی ناشی از برخورد با دیگر افراد، به ویژه در موقعیت های جدید است. این احساس ترس اغلب تا جایی پیش می رود که حتی روی رفتار و گفته های فرد تاثیر گذاشته و اجازه ندهد او رفتار سالمی داشته باشد. از این رو این اختلال به خصوص در نوجوانان می تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در روند تحصیل و زندگی آنها گردد و چه بسا ادامه این مشکل آینده ی آنها را تحت تاثیر قرار گردد و در نهایت منجر به ایجاد فردی منفعل، منزوی در جامعه گردد. در این پژوهش شواهد از طریق ابزارهای مشاهده در طی کلاس های کار و فناوری و مصاحبه با والدین، دیگر دبیران، مدیر مدرسه و دوستان مریم جمع آوری گردید. برای یافتن راه حل مناسب و قابل اجرا از روش مطالعه کتب و مقالات علمی پژوهشی بهره گرفته شد. سپس بهترین راهکارهای قابل اجرا انتخاب گردید. یافته های پژوهش حاکی از آن است که راهکارهای که شامل درگیر کردن آرام مریم با فعالیت های گروهی در گروه های کوچک و اجازه دادن به او برای انجام فعالیت های مورد علاقه اش مانند نقاشی، اهمیت دادن به او به عنوان یک دانش آموز باهوش و با اخلاق، گوش دادن به حرفهایش به صورتی که متوجه شود وضعیت او برای کسی اهمیت دارد و در کنار آن آگاه سازی خانواده از وضعیت مریم و ارائه راهکار به آنها، به صورت قابل ملاحظه ای منجر به کاهش کمرویی و افزایش اعتماد به نفس مریم شد.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، دانش آموزم (مریم)