استراتژیهای سازگاری معماری با تغییر اقلیم

تغییرات اقلیمی و اثرات گسترده آن بر زیستبومهای جهانی، نیازمند بازنگری جدی در بسیاری از جنبه های زندگی بشر، از جمله در حوزه معماری. این پدیده جهانی نه تنها بر محیطزیست، بلکه بر نحوه طراحی و ساخت بناها نیز تاثیرات مهمی دارد. معماران معاصر، به منظور مقابله با چالش های زیست محیطی و بهره گیری از فرصت های نوین، به استفاده از اصول معماری پایدار و فنون نوآورانه روی آورده اند. کاهش منابع آب و نیاز به مدیریت پایدار آن، طراحی سیستم های جمع آوری و بازیافت آب باران را به یکی از ارکان اساسی در معماری مدرن تبدیل کرده است. با توجه به افزایش تقاضا برای آب و تغییرات اقلیمی که موجب کاهش منابع آب شیرین می شود، اهمیت بهره وری و استفاده بهینه از منابع موجود بیش از پیش نمایان شده است. هدف باید ایجاد ساختمان هایی باشد که به همان اندازه که برای آینده مناسب هستند، با آب و هوای کنونی نیز مناسب باشند و توانایی مقابله در برابر تاثیرات تغییرات آب و هوایی را حفظ کنند. این توانایی برای مقابله در برابر تغییرات بالیوه به منظور حفظ تطبیقی تعریف می شود. تطبیق انرژی مورد نیاز برای ساختمان های معاصر با افزایش دما و آب و هوای شدید در مناطق آب و هوایی معتدل چالش برانگیز است. ادبیات مربوط به این موضوع از طریق جستجوهای تکراری در پایگاه های اطلاعاتی معتبر بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

تغییرات آب و هوایی ، معماری ، خطرات طبیعی ، بشر