تحلیل اثربخشی مداخلات ورزشی مبتنی بر واقعیت افزوده(AR) برتقویت هماهنگی عصبی،عضلانی دانش آموزان کم توان ذهنی

تحقیقات اخیر نشان داده اند که استفاده از فناوری واقعیت افزوده (AR) در مداخلات ورزشی می تواند به عنوان یک رویکرد نوین و موثر در بهبود عملکرد حرکتی و هماهنگی عصبی-عضلانی تاثیرگذار باشد، به ویژه در دانش آموزان کم توان ذهنی که با مشکلات حرکتی و هماهنگی مواجه اند. این مطالعه با هدف تحلیل اثربخشی مداخلات ورزشی مبتنی بر واقعیت افزوده بر تقویت هماهنگی عصبی-عضلانی در این گروه انجام شده است. در این تحقیق، تمرینات ورزشی طراحی شده بر پایه فناوری AR به منظور تحریک و بهبود عملکرد سیستم عصبی و عضلانی دانش آموزان کم توان ذهنی اجرا گردید. داده ها از طریق آزمون های استاندارد هماهنگی عصبی-عضلانی پیش و پس از مداخله جمع آوری و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مداخلات ورزشی مبتنی بر واقعیت افزوده توانستند به طور چشمگیری بهبود مناسبی در عملکرد حرکتی، تعادل و هماهنگی بین عضلات و سیستم عصبی فراهم کنند. علاوه بر این، انگیزه و مشارکت دانش آموزان در انجام تمرینات افزایش یافته و بازخوردهای مثبت از سوی مربیان و والدین گزارش شده است. فناوری AR با ایجاد محیط تعاملی و جذاب، امکان تکرار و تمرین های هدفمند را فراهم کرده که این امر به فرآیند یادگیری حرکتی و اصلاح الگوهای حرکتی کمک می کند. این یافته ها نشان می دهد که ادغام فناوری واقعیت افزوده در برنامه های توان بخشی و ورزش کودکان کم توان ذهنی می تواند نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی و استقلال حرکتی آنان ایفا نماید. در نهایت، پیشنهاد می شود مداخلات آینده با ترکیب روش های سنتی و فناوری های نوین جهت ارتقاء اثربخشی برنامه های ورزشی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، هماهنگی عصبی-عضلانی ، دانش آموزان کم توان ذهنی ، مداخلات ورزشی ، توان بخشی