تاثیر استرس شغلی بر تعارضات بین فردی در محیط کار معلمان متوسطه اهواز

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استرس شغلی بر تعارضات بین فردی در محیط کار در بین معلمان متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ انجام شد.زمینه: تعارضات بین فردی در محیط کار یکی از مسائل جدی در سازمان های آموزشی است که می تواند بر عملکرد معلمان و سازمان تاثیر منفی بگذارد. استرس شغلی به عنوان پاسخ های فیزیکی و احساسی مضر تعریف می شود که ناشی از عدم تطابق الزامات شغلی با توانایی ها و منابع کارکنان است و می تواند تعارضات بین فردی را افزایش دهد (قانعی، ۱۳۹۳).بیان روش: این مطالعه به روش توصیفی-همبستگی و با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری اجرا شد. جامعه آماری شامل معلمان متوسطه شهر اهواز بود که ۱۵۰ نفر از آن ها به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (۱۹۸۷) و مقیاس تعارضات بین فردی پرور و واثقی (۱۳۸۹) جمع آوری و با نرم افزار SPSS-۲۸ تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد که استرس شغلی با تعارضات بین فردی در محیط کار رابطه مثبت و معنی داری دارد. میانگین استرس شغلی ۳۲/۱۷۲ (انحراف معیار ۴۳/۲۳) و تعارضات بین فردی ۶۵/۲۱ (انحراف معیار ۶۱/۶) بود.نتیجه گیری: افزایش استرس شغلی به تشدید تعارضات بین فردی در محیط کار معلمان منجر می شود. پیشنهاد می شود آموزش و پرورش با کاهش فشارهای کاری و ایجاد برنامه های شاد، استرس شغلی را کاهش دهد تا تعارضات بین فردی کمتر شود.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، تعارضات بین فردی ، معلمان متوسطه ، محیط کار ، الگویابی معادلات ساختاری