بررسی اثربخشی روش های آموزشی نوین بر ارتقای مهارت های ارتباطی و افزایش کارایی

از آن جایی که انسان موجودی اجتماعی است، برای تبادل افکار، احساسات و برقراری ارتباط با دیگران نیاز به گفتار دارد. گفتار مهم ترین روش ارتباطی است و از واحدهایی مانند واج، هجا، کلمه و جمله تشکیل شده است. واج ها، کوچکترین واحد تمایزدهنده گفتار هستند که از کنار هم قرارگرفتن آن ها، واحدهای دیگر زبان ساخته می شوند. واج شناسی،به توصیف الگوهای اصوات گفتار موجود در زبان و جنبه ذهنی اصوات آن زبان پرداخته و موجب درک و تمیز آواها و تولید آن ها در جهت ساخت کلمه می شود.تعداد زیادی از مراجعه کنندگان مراکز گفتار درمانی را کودکان دچار آسیب زبانی تشکیل می دهند که در واج شناسی، دچار اشکال هستند. یکی از گروه هایی که به دلیل اختلالات کروموزومی مادرزادی با درجات متفاوتی از عقب ماندگی ذهنی روبرو هستند، کودکان سندروم داون می باشند. این سندروم در نتیجه یک کروموزوم ۲۱ اضافی ایجاد می شود و شایع ترین علت ژنتیکی عقب ماندگی ذهنی بوده و از نتایج این سندروم، اختلالات یادگیری و تاخیر در رشد زبانی.در آسیب شناسی گفتار و زبان یکی از مشکلات عمده زبانی دانش آموزان سندروم داون آموزش پذیر، عدم مهارت کافی در آگاهی واج شناختی است و آن ها در تکالیف آگاهی واج شناختی به صورت ضعیف تری نسبت به دانش آموزان عادی عمل می کنند.

کلیدواژه ها:

روش های آموزشی نوین ، مهارت های ارتباطی ، افزایش کارایی ، دانش آموزان ، گفتار