تحلیل تاثیر آموزش مبتنی بر هنرهای تجسمی بر افزایش خلاقیت معلمان و تاثیر آن بر دانش آموزان

در عصر تحولات پرشتاب آموزشی، پرورش خلاقیت در معلمان و دانش آموزان از مهم ترین اهداف نظام های آموزشی نوین به شمار می رود. این پژوهش با هدف تحلیل تاثیر آموزش مبتنی بر هنرهای تجسمی بر افزایش خلاقیت معلمان و بررسی پیامدهای آن بر دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. روش تحقیق ترکیبی (کمی-کیفی) بوده و داده ها از طریق پرسش نامه های سنجش خلاقیت تورنس، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان، و مشاهده کلاس های درس جمع آوری شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که معلمانی که در دوره های آموزش هنرهای تجسمی شرکت کرده اند، از لحاظ توانایی در تولید ایده های نو، انعطاف در طراحی آموزشی و ایجاد انگیزه در دانش آموزان، عملکرد بهتری داشته اند. همچنین، دانش آموزان این معلمان، به دلیل درگیر شدن در فعالیت های بصری و خلاقانه، سطح بالاتری از مشارکت، اعتماد به نفس و تفکر واگرا را از خود نشان دادند. یافته های این پژوهش بر اهمیت گنجاندن هنرهای تجسمی در برنامه های توانمندسازی حرفه ای معلمان و طراحی محیط های یادگیری خلاقانه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش هنرهای تجسمی ، خلاقیت آموزشی ، توانمندسازی معلمان ، یادگیری خلاق ، آموزش ابتدایی ، طراحی بصری