امکانپذیری تولید میکروبی بیوپلیمر پلیهیدروکسی آلکانوات از پیاز (بنه) زعفران

بیوپلیمرهای پلیهیدروکسی آلکانوات ( PHAs) پلیاسترهای میکروبی زیست تخریبپذیر هستند که در دستهای از باکت ریهای خاص به صورت منابع انرژی کربنی درشرایط محدودیت برخی منابع غذایی ذخیره میشوند. این دسته از پلیمرها به دلیل خواص مکانیکی شبیه به پلی پروپیلن، می توانند در کاربردهای دارویی، پزشکی و صنعتی جایگزین پلیپروپیلن شوند . هدف از این طرح بررسی امکان کاربرد پیاز زعفران به عنوان یکی از ضایعات پر اهمیت حوزهی کشاورزی در فرایند میکروبی تولید بیوپلاستیکهای زیست تخریب پذیر گروه پلیهیدروکسی آلکانوات ( PHAs) به عنوان ماده اولیه و با هدف کاهش هز ینه تولید است. به این منظور ابتدا منحنی رشد باکتریهای دارای پتانسیل تولید PHAs شامل گونه های )باسیلوس سرئوس ( و )سودوموناس آئروژینوزا ( بر روی گلوکز توصیف شد و امکان سنتز پلیهیدروکسی آلکانوات توسط باکتریهای هدف بر روی پیاز زعفران بررسی و بهینه سازی گردید و در نهایت مقدار تولید، ماهیت شیمیایی و ترکیب مونومری آن تعیین شد. نتایج نشان داد، پیاز زعفران دارای پتانسیل قابل قبولی در مقایسه با دیگر منابع کربنی به منظور تولید میکروبی PHA است؛ به طوری که میزان تولید زیستتوده میکروبی (بر مبنای وزن خشک) از ماده اولیه فرایند تخمیر برای سودوموناس آئروژینوزا ۲۵/۰ ±۱۷/۳ گرم بر لیتر و برایباسیلوس سرئوس ۳۴۴/۰ ±۸/۱ گرم بر لیتر تعیین گردید. همچنین تجمع بیوپلیمر پلیهیدروکسی آلکانوات با طول زنجیره جانبی متوسط ( C۶-C۸ ) در زیستتوده سلولی در هر دو باکتری توسط روش کروماتوگرافی گازی اثبات گردید.

کلیدواژه ها:

زیست تخریب پذیری ، پلیمرهای سبز ، تولید زیستی ، سودوموناس آئروژینوزا ، باسیلوس سرئوس ، پلی پروپیلن