بررسی اثر کروسین و عصاره آبی زعفران، بر روی کاهش استرس اکسیداتیو در کبد موش-صحرایی مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: مولکولهای کوچک با فعالیت آنتی اکسیدانی و اثر تثبیت کننده بر ساختار پروتئین، توجه ما را به عنوان عوامل بالقوه ضد گلیکوزیله کننده برانگیخت. در این مطالعه، پتانسیل آنتی اکسیدانی عصاره آبی زعفران و کروسین را در موش های صحرایی دیابتی نوع ۲ بررسی و مقایسه کردیم. روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار را به طور تصادفی به دو گروه تقسیم کردیم. گروه های دیابتی در ۳ تا ۵ روز پس از تولد استرپتوزوتوسین (۹۰ میلی گرم بر کیلوگرم) را با تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. پس از هشت هفته، هر دو گروه دیابتی و سالم، به زیر گروه ها تقسیم شدند و با عصاره آبی زعفران (۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) و کروسین (۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) تحت تیمار قرار گرفتند. پس از پنج ماه، حیوانات پس از بیهوشی، قربانی شدند و پارامترهای مربوط به سیستم آنتی اکسیدانی در کبد آن ها را ارزیابی شد. نتایج: نتایج حاکی از کاهش قابل توجه در فعالیت ویژه آنزیم های کاتاالز و سوپراکسید دیسموتاز کبدی و غلظت گلوتاتیون احیا در موش های دیابتی نسبت به گروه سالم بود. کروسین و عصاره آبی زعفران در هر دو دوز به طور معنی داری باعث بهبود هر سه فاکتور آنتی اکسیدانی شد. همچنین کروسین در دوز باالتر، نسبت به عصاره آبی زعفران تفاوت معناداری داشت. نتیجه گیری: نکته ای دیگرکننده این مطالعه این است که این پارامترها پس از درمان به طور قابل توجهی افزایش یافت. از بین تیمارهای یادشده، دوز باالتر کروسین (۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم) نسبت به عصاره آبی زعفران در افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی کبد موثرتر بود.

کلیدواژه ها:

زعفران ، دیابت نوع ۲ ، کروسین ، عصاره آبی زعفران ، استرس اکسیداتیو