رهیافتهای بهنژادی و بیوتکنولوژی در جهت توسعه بهرهوری زعفران

کلالههای خشک زعفران به عنوان گران ترین ادویه جهان شناخته می شود. بعلاوه زعفران منشا بسیاری از مواد و متابولیت های با ارزش از قبیل کروسین، کروستین و سافرانال می باشد. این مواد به دلیل تولید کم و کاربردهای گسترده در صنایع داروسازی دارای ارزش اقتصادی بسیار بالایی می باشند. نرعقیم بودن زعفران زراعی باعث شده است تا تنها تولید مثل غیرجنسی در این گیاه ممکن باشد. در نتیجه تنوع مشاهده شده در این گونه گیاهی بسیار پایین است. از طرفی با توجه به اینکه روش های کلاسیک بهنژادی عمدتا بر پایه تالقی و انتخاب استوار است، امکان استفاده از این روش ها برای بهبود و توسعه بهرهوری زعفران محدود است. تلاش های زیادی در جهت افزایش بهرهوری زعفران با استفاده از روش های به زراعی انجام شده است. با این وجود استفاده از این روش ها قادر به افزایش ظرفیت فیزیولوژیک تولید زعفران نمی باشد و در بهترین حالت سبب می گردد تا میزان محصول بدست آمده به ظرفیت فیزیولوژیک تولید زعفران نزدیک شود. ظهور روش و تکنیک های بیوتکنولوژی سبب شده است تا امکان اصلاح زعفران زراعی، افزایش تولید و بهره وری و حتی ایجاد خواص دلخواه در این گونه گیاهی ایجاد شود. در نتیجه در این مقاله سعی کرده ایم تا به بیان پتانسیل ها و ره یافتهای بیوتکنولوژی در جهت توسعه بهرهوری زعفران بپردازیم.

کلیدواژه ها:

زعفران ، به نژادی ، بیوتکنولوژی