مروری بر فناوری نانو و واکسن های خوراکی: عصری جدید در پیشگیری از بیماری های طیور

صنعت طیور به دلیل تراکم بالای پرندگان، مستعد شیوع سریع بیماری های عفونی است. واکسیناسیون خوراکی به عنوان روشی غیرتهاجمی و مقرون به صرفه، توجه محققان را جلب کرده است. این روش با تحریک سیستم ایمنی مخاطی دستگاه گوارش، استرس پرندگان را کاهش داده و امکان واکسیناسیون در مقیاس گسترده را فراهم می کند. فناوری های نوین مانند نانوذرات و میکروکپسوله سازی، با محافظت از آنتی ژن ها و بهبود هدف گیری سلول های ایمنی، اثربخشی واکسن ها را افزایش می دهند. به عنوان مثال، نانوواکسن های حاوی پروتئین های غشای خارجی سالمونلا، پاسخ های ایمنی IgA مخاطی و لنفوسیتی را در مرغ های تخمگذار تقویت می کنند. استفاده از باکتری های زنده مانند لاکتوباسیلوس پلانتاروم و سالمونلا تیفی موریوم تخفیف حدت یافته به عنوان حامل های آنتی ژن، امکان تولید واکسن های خوراکی ایمن و کارآمد را فراهم می کند. این حامل ها پاسخ های ایمنی IgG و IgA را تحریک کرده و در کاهش کلونیزاسیون پاتوژن ها موثرند. واکسن های چندظرفیتی ترکیبی از آنتی ژن های ویروسی، محافظت گسترده ای در برابر سویه های مختلف ایجاد می کنند. با این حال، چالش هایی نظیر هزینه های تولید، نیاز به بهینه سازی فرمولاسیون ها و نگرانی های ایمنی مرتبط با واکسن های زنده وجود دارد. استفاده از ادجوانت های طبیعی مانند ساپونین های جینسینگ و پلی ساکاریدهای آستراگالوس نیز به عنوان راهکاری برای تقویت پاسخ ایمنی مطرح شده اند.

کلیدواژه ها:

واکسن خوراکی ، صنعت طیور ، نانوذرات ، ایمنی مخاطی ، بیماری های عفونی ، پروبیوتیک های نوترکیب