نقش مسیرهای سیگنالینگ و استعداد نژادی در سرطان زایی سگ ها

سرطان در سگ ها یکی از چالش های مهم در دامپزشکی است که در آن جهش های ژنتیکی، تغییرات اپی ژنتیکی و اختلالات مسیرهای مولکولی نقش کلیدی در ایجاد و پیشرفت تومورها ایفا می کنند. پیشرفت های اخیر در زیست شناسی مولکولی، به ویژه توالی یابی نسل جدید (NGS)، شناسایی دقیق تر جهش های سرطان زا و استعدادهای ژنتیکی نژادهای مختلف را امکان پذیر ساخته است. جهش های ژنتیکی کلیدی مانند PIK۳CA، NRAS، TP۵۳، PTEN و CDKN۲A در انواع سرطان های سگ از جمله همانژیوسارکوم، تومورهای پستانی و سارکوم هیستیوسیتیک مشاهده شده اند. این جهش ها مسیرهای حیاتی مانند PI۳K/AKT/mTOR و RAS/MAPK را مختل کرده و منجر به تکثیر کنترل نشده سلولی و پیشرفت تومور می شوند. برخی نژادها مانند رتریور طلایی، روتوایلر و سگ های کوهستانی برن، به دلیل پیش زمینه های ژنتیکی، مستعد ابتلا به سرطان های خاصی هستند. تغییرات اپی ژنتیکی نظیر متیلاسیون DNA و تغییرات هیستونی نیز در تنظیم بیان ژن در سرطان های سگ نقش دارند. روش های تشخیصی مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) و درمان های هدفمند مانند مهارکننده های PI۳K و PARP، امیدهایی برای بهبود درمان سرطان های دامپزشکی ایجاد کرده اند. این مطالعه بر اهمیت مستعد بودن نژادی و مسیرهای مولکولی در تومورزایی تاکید می کند و نشان می دهد که درک این مکانیسم ها نه تنها به بهبود تشخیص و پیش آگهی در سگ ها کمک می کند، بلکه در تحقیقات انتقالی سرطان های انسانی نیز مفید است.

کلیدواژه ها:

سرطان سگ ، ژنتیک سرطان ، مسیرهای سیگنالینگ مولکولی ، استعداد نژادی ، ژنومیکس دامپزشکی