ارزیابی اثرات اخلاقی استفاده ازهوش مصنوعی درسیستم آموزش وپرورش

با رشد روزافزون فناوری های نوین، هوش مصنوعی (AI) به یکی از مهم ترین ابزارها در تحول نظام های آموزشی تبدیل شده است. کاربردهای متنوع AI از جمله یادگیری تطبیقی، سیستم های توصیه گر، تجزیه وتحلیل کلان داده ها و معلم های مجازی، موجب ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری شده اند. با این حال، استفاده گسترده از این فناوری، نگرانی های اخلاقی متعددی را نیز به همراه داشته است؛ از جمله نقض حریم خصوصی، سوگیری الگوریتمی، کاهش تعامل انسانی، و مسئولیت پذیری تصمیم های مبتنی بر ماشین. این مقاله با رویکرد مروری و بر پایه مطالعات کتابخانه ای، به بررسی و تحلیل اثرات اخلاقی هوش مصنوعی در نظام آموزش و پرورش می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده مسئولانه از AI مستلزم تدوین چارچوب های اخلاقی شفاف، مشارکت انسانی در تصمیم گیری ها و رعایت اصولی چون عدالت، شفافیت، و حفظ حریم خصوصی است. هدف نهایی مقاله، فراهم ساختن دیدی جامع برای سیاست گذاران، پژوهشگران و فعالان آموزشی جهت بهره برداری اخلاق مدار از هوش مصنوعی در راستای بهبود عدالت آموزشی و کیفیت یادگیری است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، اخلاق فناوری ، عدالت آموزشی ، حریم خصوصی ، سوگیری الگوریتمی ، تعامل انسانی