تاثیر برنامه های آموزشی و پرورشی در کاهش استرس و اضطراب دانش آموزان، به ویژه در دوره های حساس تحصیلی

استرس و اضطراب در میان دانش آموزان، به ویژه در دوره های حساس تحصیلی مانند سال های منتهی به امتحانات نهایی یا آزمون های سرنوشت ساز، پدیده ای رایج و نگران کننده است که می تواند بر عملکرد تحصیلی، عزت نفس، و سلامت روانی آنان تاثیر منفی بگذارد. پژوهش های متعدد نشان داده اند که برنامه های آموزشی و پرورشی ساختاریافته، ابزاری موثر در کاهش این فشارها هستند و می توانند از طریق ارتقای مهارت های روانی و اجتماعی، به توانمندسازی دانش آموزان برای مقابله با موقعیت های پراسترس کمک کنند. این مقاله مروری با نگاهی جامع به مطالعات ملی و بین المللی، تلاش دارد نقش و تاثیر انواع برنامه های پرورشی، از جمله آموزش مهارت های زندگی، مشاوره گروهی، هنر درمانی، فعالیت های ورزشی و فرهنگی، و تقویت خودآگاهی و تاب آوری را در کاهش استرس و اضطراب دانش آموزان بررسی کند.بررسی ادبیات نظری و یافته های پژوهشی حاکی از آن است که اجرای موفق این برنامه ها نه تنها به بهبود سلامت روان دانش آموزان منجر می شود، بلکه می تواند به شکل غیرمستقیم عملکرد تحصیلی، تعاملات اجتماعی و انگیزه آن ها برای یادگیری را نیز ارتقاء دهد. با این حال، چالش هایی چون کمبود منابع انسانی متخصص، بی توجهی به تفاوت های فردی و فرهنگی، و ناهماهنگی میان خانه و مدرسه، می تواند اثربخشی این مداخلات را تحت الشعاع قرار دهد. در پایان، این مطالعه بر لزوم تدوین سیاست های کلان در حوزه آموزش و پرورش تاکید دارد که در آن سلامت روان به عنوان یکی از ارکان بنیادین تعلیم و تربیت، مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

استرس تحصیلی ، اضطراب دانش آموزان ، سلامت روان ، برنامه های پرورشی ، مهارت های زندگی ، آموزش مقابله ای ، تاب آوری ، دوره های حساس تحصیلی