تاثیر برنامه های تربیتی مکمل بر رشد اجتماعی-هیجانی دانش آموزان

هدف این مقاله مروری، بررسی جامع تاثیر برنامه های تربیتی مکمل بر رشد اجتماعی-هیجانی دانش آموزان است. رشد اجتماعی-هیجانی از ابعاد کلیدی توسعه فردی دانش آموزان است که شامل مهارت هایی نظیر خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی، مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری مسئولانه می شود. برنامه های تربیتی مکمل به مجموعه فعالیت های سازمان یافته ای اطلاق می شود که فراتر از برنامه درسی رسمی مدارس بوده و با هدف غنی سازی تجربه یادگیری دانش آموزان و توسعه ابعاد مختلف شخصیت آن ها، به ویژه در حوزه های اجتماعی و هیجانی، طراحی و اجرا می گردند. این فعالیت ها می توانند شامل ورزش، هنر، موسیقی، فعالیت های گروهی، کانون های فرهنگی، اردوها و پروژه های خدماتی باشند. یافته های پژوهشی حاکی از آن است که مشارکت در این برنامه ها فرصت های بی نظیری برای تمرین مهارت های اجتماعی، مدیریت هیجانات، کار گروهی، حل مسئله و توسعه حس مسئولیت پذیری فراهم می آورد. این مقاله با بررسی ادبیات موجود، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری این برنامه ها بر ابعاد مختلف رشد اجتماعی-هیجانی دانش آموزان می پردازد. همچنین، اهمیت و ضرورت پرداختن به این حوزه، مبانی نظری حاکم بر آن، و چالش ها و راهکارهای عملیاتی برای طراحی و اجرای موثر برنامه های تربیتی مکمل مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج نشان می دهد که برنامه های تربیتی مکمل، با فراهم آوردن محیطی حمایتی و پویا، می توانند نقش حیاتی در پرورش نسلی خلاق، متعهد، و دارای مهارت های اجتماعی-هیجانی بالا ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

برنامه های تربیتی مکمل ، رشد اجتماعی-هیجانی ، دانش آموزان ، مهارت های اجتماعی ، توسعه هیجانی