ارزیابی اثر برنامه ریزی راهبردی در کاهش ترک تحصیل دانش آموزان

ترک تحصیل پدیده ای پیچیده و چندبعدی است که پیامدهای گسترده ای بر نظام آموزشی، توسعه انسانی و ثبات اجتماعی دارد. در دهه های اخیر، برنامه ریزی راهبردی به عنوان رویکردی علمی و ساختاریافته، به منظور ارتقای عملکرد نهادهای آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با هدف بررسی نقش برنامه ریزی راهبردی در کاهش نرخ ترک تحصیل، به تحلیل نظری رابطه میان مدیریت راهبردی و عوامل موثر بر ماندگاری دانش آموزان در مدرسه می پردازد. شواهد تجربی و تجزیه وتحلیل های تطبیقی نشان می دهد که مدارس برخوردار از برنامه ریزی هدفمند، ساختارمند و مشارکتی، توان بیشتری در پیشگیری از ترک تحصیل دارند.

کلیدواژه ها:

ترک تحصیل ، برنامه ریزی راهبردی ، نظام آموزشی ، مدیریت مدرسه ، پیشگیری ، عدالت آموزشی