شیوه ارزشیابی در عدالت آموزشی و تربیتی

شیوه ارزشیابی از کار عوامل آموزشی نیز بسیار سمبلیک است. در ارزشیابی که قرار نیست به خاطر تفاوت-های صدمی تغییری در رفتار و نگرش و تلاش پرسنل برای بهتر بودن شکل گیرد، انتظاری جز اینکه سرپرست بلافصل به نحوی عمل نماید که تقریبا همه در یک سطح نمره ارزشیابی دریافت نمایند، نمی رود. در این میان تفاوتی بین معلم پرکار و کم کار احساس نمی شود و به مرور زمان او را هم بی انگیزه می کند و کم کم همرنگ جماعت می شود. در صورتی که اگر گزینش صحیح انجام شده باشد و نیروهای نظارتی صحیح عمل نمایند پس از ارزشیابی های مستمر باید بعد مثبت را تشویق و بدون تعارف بعد منفی را تذکر و یادآوری نمایند و به مصداق آیه ی شریفه ۱۱۴ سوره هود فرصت جبران با حسنات را داد. مثلا شرکت در کلاس های آموزشی و تلاش در بهبود اطلاعات علمی و شغلی می تواند ضمن پاک کنندگی اشتباهات قبلی پرسنل را آماده تر از قبل نماید.واژگان کلیدی: شایسته سالاری، عدالت، پیشرفت