تاثیر محیط کشت استحصال شده از سلولهای بنیادی مزانشیمی تیمار شده با کافئین بر کاردیومیوسیتهای موشهای صحرائی مبتلا به دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین/نیکوتین آمید

در سال های اخیر سلول های بنیادی مزانشیمی مستخرج از مغز استخوان از هدف های پژوهشی در زمینه درمان بیماری دیابت بوده است. دیابت با اختلالات متعدد از جمله مشکلات قلبی و عروقی همراه است. هیپرگلیسمی همراه با دیابت، با ایجاد اختلال در سیستم پرو/ آنتی اکسیدانی کاردیومیوسیتها و معیوب کردن مسیر سیگنالینگ PI۳K/Akt که تنظیم کننده دریافت و متابولیسم قند در سلولهاست، منجر به ایجاد آسیبهای ساختاری و عملکردی می شود. پیش از این برخی اثرات درمانی سلولهای بنیادی در بیماری دیابت نشان داده شده است. در مطالعه حاضر اثرات مواد مترشحه از سلولهای بنیادی مزانشیمی مستخرج از مغز استخوان با یا بدون تیمار با کافئین بر برخی ویژگیهای کاردیومیوسیتها در موشهای صحرائی نر مبتلا به دیابت ارزیابی شد. نتایج نشان داد دیابت بطور معنی دار (۰۵/۰P<) باعث کاهش آنزیمهای آنتی اکسیدان SOD و GPx در بافت قلبی و سطوح کلسیم، فسفات و منیزیم در سرم شد، در حالی که سطوح سرمی پتاسیم و بیان ژنهای مسیر سیگنالینگ PI۳K/Akt و Atrogin-۱ در قلب را بطور معنی داری (۰۵/۰P<) در مقایسه با موشهای کنترل سالم افزایش داد و منجر به بروز آسیبهای بافتی در قلب گردید. تیمار موشهای دیابتی با محیطهای شرطی ساده سطوح SOD و GPx قلب و کلسیم، فسفات و منیزیم سرم را بطور معنی داری (۰۵/۰P<) در مقایسه با موشهای دیابتی افزایش داد و سطوح سرمی پتاسیم و بیان ژن PI۳K و Atrogine-۱ در قلب را بطور معنی داری (۰۵/۰P<) در مقایسه با موشهای دیابتی کاهش و آسیبهای بافتی را تقلیل داد. محیط شرطی کافئینه در تمام موارد بررسی شده بجز سطوح بیان PI۳K و Akt اثرات مشابه اما به نسبت ضعیف تر در مقایسه با محیط شرطی ساده داشت. در مجموع تیمار موشهای مبتلا به دیابت تجربی با محیطهای شرطی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با یا بدون تیمار با کافئین باعث کاهش اختلالات مرتبط با سیستم قلبی- عروقی مورد مطالعه در موشهای صحرائی نر گردید.

کلیدواژه ها:

دیابت ، سلول بنیادی ، کافئین ، محیط شرطی ، PI۳K/Akt ، آتروژین ، قلب