بررسی نقش تعاملات آموزشی معلم در رشد عزت نفس و اعتماد به نفس دانش آموزان

تعاملات آموزشی بین معلم و دانش آموز سنگ بنای محیط یادگیری موثر است و فراتر از انتقال صرف دانش، تاثیر عمیقی بر ابعاد روانشناختی و شخصیتی دانش آموزان دارد. این مقاله مروری به بررسی جامع نقش محوری تعاملات آموزشی معلم در پرورش عزت نفس و اعتماد به نفس دانش آموزان می پردازد. عزت نفس به عنوان ادراک کلی فرد از ارزش و اهمیت خود و اعتماد به نفس به عنوان باور به توانایی های شخصی برای انجام موفقیت آمیز وظایف تعریف می شود. یافته های پژوهشی نشان می دهد که تعاملات مثبت، حمایتی و احترام آمیز معلم با دانش آموزان می تواند به طور قابل توجهی این دو سازه روانشناختی را تقویت کند. رویکردهای آموزشی شامل بازخورد سازنده، تشویق به مشارکت، ایجاد فرصت برای استقلال، و توجه به تفاوت های فردی، همگی در شکل گیری خودپنداره مثبت و افزایش باور به توانایی ها موثر هستند. این مقاله به ابعاد مختلف این تعاملات از جمله ارتباط کلامی و غیرکلامی، روش های تشویق، ایجاد محیط امن برای خطا کردن، و ارتقای حس عاملیت در دانش آموزان می پردازد. همچنین، چالش های احتمالی در این مسیر و راهکارهای عملی برای معلمان به منظور حداکثر کردن تاثیر مثبت تعاملات خود بر رشد عزت نفس و اعتماد به نفس دانش آموزان مورد بحث قرار می گیرد. هدف نهایی این پژوهش، ارائه یک چارچوب جامع برای درک چگونگی بهینه سازی تعاملات معلم در کلاس درس جهت پرورش نسلی از دانش آموزان خودباور و با عزت نفس است.

کلیدواژه ها:

تعاملات آموزشی ، معلم ، دانش آموز ، عزت نفس ، اعتماد به نفس