رابطه بین خودکارآمدی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر گنبدکاووس

هدف از پژوهش حاضر شناخت رابطه بین خودکارآمدی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ را در بر گرفت که تعداد آن ۱۰۰۰ نفر بود. از این جامعه بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۷۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۰) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر (SGSES(۱۹۸۲) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون دند متریر تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین خودکارآمدی با بهزیستی روانشناختی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و خودکارآمدی قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانش آموزان هستند. دانش آموزانی که نمرات خودکارآمدی بالاتری دارند، بهزیستی روانشناختی آنان نیز بالاتر بود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، بهزیستی روانشناختی ، دانش آموز