تجارب زیستی مادران دارای کودک در مقاطع ابتدایی در رابطه با تربیت جنسی

تربیت جنسیتی همواره یکی از مهمترین اهداف تربیتی کودکان بوده است و از شروع زندگی تا پایان زندگی همراه انسان است. از این رو، هدف از تحقیق حاضر بررسی تجربه زیسته مادران از تربیت جنسی در مورد کودکان دختر بود که به شکل کیفی (پدیدارشناسی) انجام گردید. جامعه پژوهش شامل تمام مادران دارای فرزند ۶ تا۲۱ سال در شهر ارومیه در بازه زمانی اسفند ۲۰۱۱ تا مرداد ۲۰۱۲ بود. نمونه تحقیق شامل ۱۱ نفر از مادران بود. روش نمونه گیری به صورت دردسترس بود. نتایج نشان می دهد تربیت جنسی به دختران به معنای آموزش به آنها در راستانی شناخت بدن خود و نحوه فعالیت آن، هیجان ها، رفتار، تعاملات و ارتباطات یک دختر است که هویت یک دختر را شکل می دهد. مادران از استراتژی های خاموشی، استراتژی آزادانه، استراتژی آزادانه / خاموشی، استراتژی سرکوب گرایانه در رویارویی در آموزش جنسی به دختران استفاده می کنند. دو دیدگاه برابرگرایانه و جنسیتی به تربیت جنسی در دختران وجود دارد. اساس نظر پاسخگویان، دختران نیاز به مراقبت های دارند که باید از سنین کودکی یاد بگیرند. این آموزش های مراقبتی را می توان در چند دسته مراقبت های جسمانی، مراقبت های هیجانی و مراقبت های ارتباطی دسته بندی کرد که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به کودکان دختر ارایه می گردد. همچنین عوامل تاثیر گذار بر تربیت جنسی می توان به عوامل فردی(سن، تجربه های پیشین، ادراک از کودک، نیازهای کودک)، خانوادگی، فرهنگی – اجتماعی(وضعیت جامعه، سنت / مدرنیته) و تکنولوژیکی اشاره نمود. بر اساس

کلیدواژه ها:

تربیت جنسی ، مادران ، کودکان ، دختران ، آموزش ، استراتژی های تربیت جنسی