بنیادهای فقهی و حقوقی جرم انگاری پوشش نابهنجار در انظار عمومی

حکم تکلیفی _ وجوب _ پوشش و حجاب بانوان از منظر مبانی فقهی _ قرآن و سنت _، امری مسلم است و قانونگذار به لحاظ درک این موضوع، به جرم انگاری بی حجابی و پوشش نامناسب _ اعم از کم حجابی و یا بدحجابی _ اقدام نموده است. اما در جامعه کنونی ایران، انتخاب پوشش، تمایل به متنوع پوشی و نمایش دادن بدن در حال تبدیل به یک مطالبه اجتماعی است و مردم پوشش را به مثابه یک حق شخصی و فردی تلقی می کنند. هدف مقاله فرارو با بهره گیری از روش توصیفی _ تحلیلی، تبیین شرایط جرم انگاری پوشش نابهنجار در انظار عمومی از دیدگاه فقه فرهنگ با فرض انگاره حق فردی بودن انتخاب نوع پوشش در جامعه با تاکید بر مسئله حق و حکم شرعی بودن پوشش می باشد. طبق یافته ها و نتایج تحقیق با احراز سه شرط مهم(اصول نظری، پیش فرض ها و کارکردها)، جرم انگاری رفتاری میسر است. بدین منوال بر اساس اصول نظری باید اثبات شود که دولت به مداخله در حوزه حریم عمومی از طریق ممنوعیت یا ایجاد محدویت کیفری مجاز می باشد. در اصل جرم انگاری بدحجابی از منظر فقه و حقوق فرهنگی به عنوان جرم تعزیری غیرمنصوص تردیدی نیست؛ بلکه محل مناقشه در چگونگی روش اجرای قانون امر به معروف و نهی از منکر در جوامع کنونی است.

کلیدواژه ها:

پوشش نابهنجار ، انظار عمومی ، فقه فرهنگ ، جرم انگاری ، فردگرایی ، حق اجتماعی