ارزیابی میزان قابلیت اطمینان هواپیمای بونانزا و پرستو با رویکرد ایمنی

محاسبات قابلیت اطمینان برای سامانه های پیچیده با توجه به پیچیدگی ارتباط بین اجزا بسیار دشوار می باشد. در صنعت هوانوردی کشور، نظر به کمبود داده ها و در دسترس نبودن اطلاعات مربوط به خرابی های سامانه های هواپیما، تحقیقات کافی در زمینه ی قابلیت اطمینان انجام نشده است و جای مطالعه و انجام تحقیقات گسترده تری  احساس می شود. به منظور تعیین قابلیت اطمینان هواپیمای بونانزا عملکرد یک دوره پنج ساله ی هواپیماهای عملیاتی در سری های F-۳۳A و F۳۳-C و پرستو مورد مطالعه قرار گرفته  است. با توجه به این که در سیستم تجزیه و تحلیل سازمانی، طبقه بندی و آنالیز دقیق عیوب در بازه های زمانی طولانی مدت و بهره گیری از اطلاعات ثبت شده در جهت بررسی میزان قابلیت اطمینان این هواپیما تاکنون به انجام نرسیده است، در این مطالعه میزان قابلیت اطمینان هواپیما بر پایه ی مودهای واماندگی کشف شده ی زیرسامانه ها و سامانه های پرمخاطره محاسبه شده است. جهت پی بردن به میزان قابلیت اطمینان هرکدام از سامانه ها و شناسایی ایرادات منجر به کاهش قابلیت اطمینان به بررسی میزان قابلیت اطمینان هواپیمای بونانزا پرداخته تا بتوان راهی مناسب و استراتژی مشخص و کارآمدی جهت بالا بردن سطح کیفیت و کاهش صدمات ناشی از مشکلات فنی تجهیزات ارائه نمود. طبق محاسبات صورت گرفته میانگین قابلیت اطمینان این پرنده در بازه زمانی پنج ساله ۸/۹۷ درصد بوده که یک قابلیت اطمینان عالی برای این هواپیمای آموزشی محسوب می گردد. با بررسی میزان قابلیت اطمینان و ارزیابی کمی و کیفی سامانه های مربوطه، کیفیت و سطح ایمنی پروازها، با افزایش میزان قابلیت اطمینان بهبود می یابد. این امر باعث پیشرفت همه جانبه در پروازها شده و از بروز سوانح جلوگیری خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، تحلیل اثرات مودهای خرابی ، قطعات بحرانی ، سامانه های پرریسک ، مودهای واماندگی