بار مراقبتی و نشانگان افت روحیه در مراقبین خانوادگی بیماران تحت همودیالیز
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 20
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRN-11-3_007
تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
مقدمه: اهمیت توانبخشی برای مراقبین خانوادگی بیماران تحت همودیالیز کمتر از خود بیماران نیست و اولین قدم برای بازتوانی این گروه سنجش اثرات، پیامدها و مشکلات ناشی از مراقبت از بیمار بر روی آنان است. این مطالعه با هدف تعیین بار مراقبتی و نشانگان افت روحیه در مراقبین خانوادگی بیماران تحت همودیالیز انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی مراقبین خانوادگی بیماران تحت همودیالیز مراجعه کننده به بخش های همودیالیز مراکز آموزشی- درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۴۰۲ بررسی شد. بر اساس معیارهای ورود،۱۸۰ نفر از مراقبین خانوادگی با استفاده از نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند.جهت جمع آوری داده ها از فرم مشخصات جمعیت شناختی بیماران و مراقبین، پرسشنامه های بار مراقبتی زاریت و نشانگان افت روحیه کیسان استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS۲۲استفاده گردید.
یافته ها : میانگین بار مراقبتی مراقبین مورد پژوهش ۱۲/۴۲±۴۹/۱۷ بود. سطح بار مراقبتی اکثر واحد های مورد پژوهش (۷۳/۳ درصد) در حد متوسط و شدید بود. میانگین نشانگان افت روحیه کل واحد های مورد پژوهش۴/۵۴±۱۸/۴۱ و در حد شدید بود. اکثر واحد های مورد پژوهش (۷۱/۱ درصد) نشانگان افت روحیه شدید داشتند. بار مراقبتی واحدهای مورد پژوهش با جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات، نسبت با بیمار، مدت مراقبت از بیمار در ۲۴ ساعت و سال های مراقبت از بیمار ارتباط معنی دار آماری داشت (۰/۰۵P<). نشانگان افت روحیه واحدهای مورد پژوهش با جنسیت، وضعیت تاهل، نسبت با بیمار، مدت مراقبت از بیمار در ۲۴ ساعت و سال های مراقبت از بیمار ارتباط معنی داری داشت (۰/۰۰۱>P).
نتیجه گیری : بار مراقبتی در مراقبین خانوادگی بیماران تحت همودیالیز در سطح متوسط به بالا و نشانگان افت روحیه در حد شدید می باشد که باتوجه به اهمیت موضوع انتظار می رود این گروه از مراقبین از نظر عوارض روانشناختی ناشی از مراقبت از بیمار مورد توجه قرار گرفته و ضمن سنجش مکرر این عوارض از مداخلات مناسب مانند مشاوره توسط روانپزشکان، روانپرستاران و روانشناسان بالینی بهره ببرند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا تقوی سیدی
MSc in rehabilitation Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
طاهره السادات خوب بین خوش نظر
Assistant Professor of Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran khoshnazar.t@iums.ac.ir
منصوره اشقلی فراهانی
Professor of Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
شیما حقانی
Biostatistics Department, Nursing Care Resarech Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :