بررسی اثربخشی یادگیری مبتنی بر بازی در توسعه مهارت های اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

یادگیری مبتنی بر بازی به عنوان رویکردی نوین در آموزش ابتدایی، بستری پویا و خلاقانه برای ارتقای مهارت های اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان فراهم می سازد. این مقاله با هدف بررسی اثربخشی این شیوه در توسعه ابعاد مختلف رشد فردی دانش آموزان نگاشته شده است. در این راستا، مفاهیم نظری مرتبط با بازی های آموزشی، نقش آن در یادگیری اجتماعی-عاطفی، تاثیر آن بر انگیزش تحصیلی، و نیز کاربرد آن در دروس گوناگون مورد تحلیل قرار گرفته است. روش تحقیق به صورت تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوای منابع معتبر صورت گرفته و تلاش شده است تا از طریق مرور پژوهش های داخلی و بین المللی، نقاط قوت، محدودیت ها و الزامات اجرایی این رویکرد شناسایی گردد. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان می دهد که به کارگیری بازی در فرایند یاددهی–یادگیری، علاوه بر افزایش تعاملات مثبت، مسئولیت پذیری، اعتمادبه نفس و ارتباط موثر دانش آموزان، منجر به بهبود درک مفاهیم، تمرکز، و انگیزه تحصیلی آنان نیز می شود. همچنین، چالش هایی مانند کمبود منابع، ضعف در طراحی هدفمند بازی ها و نگرش سنتی نسبت به آموزش، از موانع اصلی اجرای اثربخش این روش به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی ، مهارت های اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش ابتدایی ، انگیزش